استاد پناهیان
فرموده‌اند: ظهور بعد از اینکه جهان پر از ظلم جور می‌شود، رخ خواهد داد
(پیامبر(ص): ...کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً؛ کفایة الأثر/ص67)
و ما نتیجه می‌گیریم که در آخرالزمان، جهان پر از ظلم و جور خواهد شد.
ولی لازمه‌اش این است که یک عده‌ای هم در مقابل این ظلم و جور، پیدا شوند که در اوج قله صلابت و سلامت هستند.
مراقب باشید که از این قافله خوبان آخرالزمان عقب نمانید.
یک هدف داشته باشیم
اگر برای تمام فعالیت‌هایمان یک هدف داشته باشیم، به آرامش و یگانگی می‌رسیم؛ ولی اگر اهداف مختلفی در زندگی داشته و نتوانسته باشیم همه اهداف خود را یکی کنیم، روح ناآرام و پریشانی خواهیم داشت. البته تنها هدفی که می‌تواند تمام اهداف انسان را وحدت ببخشد، قرب خدا و به دست آوردن رضایت اوست [استاد پناهیان]
هیچ چیزی جای نشاط معنوی را نمی‌گیرد. نشاط مادی و عاطفی در اثر ورزش یا موفقیت در ارتباط‌های انسانی هم نمی‌تواند به اندازه نشاط معنوی لذت‌بخش باشد. نشاط معنوی از کجا ناشی می‌شود؟ وقتی کمی با خدا مناجات می‌کنی؛ وقتی با اطاعت و با فداکاری و مبارزه با نفس، خدا را از خود راضی می کنی این نشاط بدست می اید.[استادپناهیان]
وقتی دلت برای یک کار خوب تنگ می‌شود، حتماً به سراغ آن کار خوب برو و انجامش بده. اما وقتی دلت برای یک کار بد تنگ شد آن را به تأخیر بینداز و سعی کن از زیر حرف دلت فرار کنی. این مهمترین رمز موفقیت در تعالی روح و مبارزه با هوای نفس است. هوس های خوب دل ما الهامات الهی هستند.[استاد پناهیان]
اولویت در جامعه اسلامی بیش از آنکه مقابله با کفر باشد، مواجهه با نفاق است. اسلام طی دو دهه از کفر عبور کرد ولی هزار و چهارصد سال است که هنوز درگیر ماجرای نفاق است. اگر بتوانیم انواع چهره‌ها و جلوه‌های نفاق را بشناسیم و رسوایشان کنیم ظهور بسیار نزدیک خواهد بود .
نظم و ادب دو مورد از مهمترین وجوه تقوا و شاید مهمترین راه مبارزه با هوای نفس هستند. ادب نوعی نظم در رفتار و گفتار به حساب می‌آید. گاهی ممکن است رفتار خوبی داشته باشی ولی مؤدب نباشی، ولی اگر دائما چیزهایی را رعایت کردی با ادب خواهی بود. ادب یعنی هر زمان هر کاری که دلت خواست انجام ندهی.[استاد پناهیان]
ما نمی‌توانیم کاری کنیم که دیگر در دنیا رنج نبریم اما می‌توانیم رنج خود را کمتر کنیم. برای اینکه رنج خود را کاهش دهیم اولاً باید معصیت نکنیم ثانیاً باید ظرفیت خود را بالا ببریم و اهل صبر باشیم. آغاز صبر و ظرفیت این است که بدانیم دنیا محل رنج است و نمی شود رنج را از زندگی دنیا حذف کرد.[استادپناهیان]
مناجات با خدا در سحرگاهان بیش از آنکه فرصتی برای خداشناسی باشد، فرصتی برای خودشناسی است. انسان وقتی با خدا خلوت می‌کند انگار با خود خلوت کرده است و هنگامی که خود را در ارتباط با خدا قرار می‌دهد، گویی با خودش رابطه صمیمانه‌تر و عمیق تری برقرار کرده است.[استاد پناهیان]
شیطان به صورت مداوم، یا انسان را مأیوس می‌کند یا مغرور. فکر و ذکر دائمی شیطان قرار دادن انسان در یکی از این دو حالت است. وقتی مأیوس می‌کند، نمی‌گذارد آدم حرکت بکند. وقتی مغرور می‌کند، انسان به شتابزدگی و بی‌دقتی دچار می‌کند. و در هر دو صورت آمار اشتباهات انسان افزایش پیدا می‌کند.[استاد پناهیان]
آخرین منزل حیات و حرکت انسان، لذت بردن است. با این تفاوت که اگر از چیزهای بی‌ارزش لذت ببری، متوقف می‌شوی و اگر از امور با ارزش لذت ببری، آغاز شکفتن و پویایی است. لذت مانند محبت است؛ از هر چیزی لذت ببری شبیه همان خواهی شد.[استادپناهیان]
