روح بزرگ و روح کوچک

وقتی که روح بزرگ شد جسم و تن چاره‏ ای ندارد جز آنکه به دنبال روح بیاید، به زحمت بیفتد و ناراحت شود.

 اما روح کوچک به دنبال خواهش های تن می‏رود، هرچه را که تن فرمان بدهد اطاعت می‏کند.

 روح کوچک به دنبال لقمه برای بدن می‏رود اگرچه از راه دریوزگی و تملّق و چاپلوسی باشد. روح کوچک دنبال پست و مقام می‏رود ولو با گرو گذاشتن ناموس باشد. روح کوچک تن به هر ذلت و بدبختی می‏دهد برای اینکه می‏خواهد در خانه‏ اش فرش یا مبل داشته باشد، آسایش داشته باشد، خواب راحت داشته باشد.

اما روح بزرگ به تن نان جو می‏خوراند، بعد هم بلندش می‏کند و می‏گوید شب زنده داری کن. روح بزرگ وقتی که کوچکترین کوتاهی در وظیفه خودش می‏بیند، به تن می‏گوید این سر را توی این تنور ببر تا حرارت آن را احساس کنی و دیگر در کار یتیمان و بیوه زنان کوتاهی نکنی!

#حماسه_حسینی | استاد شهید مطهری