۴ روز بسیار مهم
سید بن طاووس در کتاب گرانسنگ اقبال الاعمال می نویسد:
نویسنده‌ى کتاب «النشر و الطىّ» نقل کرده است: «امام رضا-علیه السّلام-فرمود:
آن‌گاه که روز قیامت فرا مى‌رسد، ۴ روز همانند بردن عروس به سوى حجله، به درگاه الهى برده مى‌شوند. عرض شد: این روزها کدام‌اند؟ فرمود: روز عید قربان، روز عید فطر، روز جمعه و روز عید غدیر و به راستى که عید غدیر در مقایسه با عید قربان، فطر و جمعه همانند ماه در میان ستارگان مى‌درخشد. روز غدیر همان روزى است که خداوند ابراهیم خلیل را از آتش نجات داد و آن حضرت آن روز را براى سپاسگزارى از خدا، روزه گرفت و همان روزى است که خداوند دین خود را-به واسطه‌ى تعیین پیامبر، امیر مؤمنان على-علیهما السّلام-را به عنوان جانشین خود-کامل گردانید و فضیلت و جانشینى او را تبیین کرد و آن حضرت این روز را روزه گرفت. روز غدیر، روز کمال و روز به خاک مالیده شدن شیطان
و روزى است که اعمال شیعیان و دوستداران خاندان حضرت محمد-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-مورد پذیرش قرار مى‌گیرند و همان روزى است که خداوند به اعمال مخالفان روى آورده و آن را همانند گرد پراکنده، نابود مى‌کند
و همان روزى است که خداوند به حضرت جبرئیل -علیه السّلام-دستور داد که تخت کرامت الهى را در مقابل بیت المعمور بگذارد و در این روز جبرئیل-علیه السّلام-آن را بلند مى‌کند و همه‌ى فرشتگان از همه‌ى آسمان‌ها به سوى آن گرد مى‌آیند و حضرت محمد-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-را ستوده و براى شیعیان امیر مؤمنان و دیگر ائمه-علیهم السّلام-و دوستداران آنان از فرزندان آدم-علیه السّلام-، طلب آمرزش مى‌کنند و همان روزى است که خداوند به فرشتگان گرامى که اعمال بندگان را مى‌نویسند، دستور مى‌دهد که تا ٣ روز بعد از عید غدیر دست از نوشتن گناهان دوستداران و شیعیان اهل بیت بردارند و به خاطر کرامت محمد و على و امامان دیگر -علیهم السّلام-، هیچ‌یک از خطاهاى آنان را ننویسند. و همان روزى است که خداوند آن را ویژه‌ى محمد و آل محمد و نزدیکان آنان قرار داده است و همان روزى است که خداوند منزلت هرکس را که در آن به عبادت بپردازد و بر اهل خانواده و خویشتن و برادرانش توسعه دهد، بالا برده و او را از آتش جهنم نجات مى‌بخشد و همان روزى است که خداوند از تلاش شیعیان در آن روز سپاسگزارى نموده و گناهانشان را بخشیده و اعمالشان را مى‌پذیرد. روز غدیر، روز زدودن اندوه و ریختن بار گناه، روز پاداش و عطا، روز گسترش دانش، روز بشارت و بزرگ‌ترین عید و روزى است که دعا در آن مستجاب مى‌گردد. روز غدیر، روز جایگاه عظیم، روز پوشیدن جامه [هاى زیبا]و برکندن جامه‌هاى سیاه و روزى است که [ولایت]در آن شرط شد. روز غدیر، روز برطرف شدن اندوه‌ها و چشم‌پوشى از شیعیان گناه کار امیر مؤمنان-علیه السّلام-، روز پیشتازى و روزى است که در آن باید بر محمد و آل محمد بسیار صلوات فرستاد. روز غدیر، روز خشنودى، روز عید اهل بیت محمد، روز قبولى اعمال، روز زیاده‌خواهى [از خداوند]، روز استراحت مؤمنان، روز معامله و دوستى و نیل به رحمت الهى، روز تزکیه و خودسازى، روز ترک گناهان به ویژه گناهان کبیره و روز عبادت و افطارى دادن به روزه‌داران است؛ زیرا هرکس در این روز به روزه‌دار مؤمنى افطارى دهد، همانند آن است که «فئام فئام» نفر را افطارى داده باشد. تا این‌که ١٠ «فئام» را برشمرد. سپس فرمود: آیا مى‌دانید «فئام» یعنى چه؟ عرض شد: خیر. فرمود: یعنى ٠٠٠ / ١٠٠ نفر.[3] هم چنین روز غدیر، روز تهنیت و تبریک گفتن شما به یکدیگر است. بنابراین، هرگاه مؤمنى در این روز با برادر مؤمن خود برخورد کرد، بگوید: «ألحمد للّه الّذى جعلنا من المتمسّکین بولایة أمیر المؤمنین و الأئمة-علیهم السّلام-» ؛ (ستایش خدا را که ما را از چنگ زنندگان به ولایت امیر مؤمنان و دیگر امامان-علیهم السّلام-قرار داد.) نیز امروز، روز تبسّم در برخورد با مؤمنان است. بنابراین، هرکس در روز غدیر هنگام برخورد با برادر مؤمن خود به روى او تبسّم کند، خداوند در روز قیامت با نظر رحمت به او مى‌نگرد و ١٠٠٠ حاجت او را برآورده مى‌کند و قصرى از مروارید سپید در بهشت براى او بنا مى‌نهد و روى او را برافروخته و زیبا مى‌گرداند و روز غدیر، روز آرایش است. بنابراین، هرکس براى روز غدیر خود را بیاراید، خداوند همه‌ى خطاهاى او-اعم از کوچک و بزرگ-را مى‌آمرزد و فرشتگانى را به سوى او گسیل مى‌دارد که تا روز عید غدیر سال آینده اعمال نیک فراوان براى او بنویسند و درجات او را بالا مى‌برند، به طورى که اگر بمیرد، شهید و اگر زنده بماند، نیکبخت به شمار مى‌آید و هرکس در این روز مؤمنى را اطعام کند، مانند آن است که همه‌ى پیامبران و صدیقان را روزى داده باشد و هرکس به دیدار مؤمنى برود، خداوند در قبر او ٧٠ نور وارد مى‌کند و نیز قبر او را توسعه مى‌دهد و در هر روز ٠٠٠ / ٧٠ فرشته در قبر به دیدار او آمده و به او بشارت بهشت را مى‌دهند.
در روز غدیر بود که خد
اوند، ولایت خود را بر همه‌ى اهل آسمان‌هاى هفتگانه عرضه کرد و اهل آسمان هفتم به پذیرش آن از همه پیشى گرفتند و در اثر آن، عرش بدان آراسته شد، آن‌گاه اهل آسمان زیرین به پذیرش آن شتافتند و در اثر آن به ستارگان آراسته شد، سپس ولایت بر زمین‌ها عرضه گردید و «مکه» به پذیرش آن شتافت و در اثر آن به «کعبه» آراسته شد، سپس «مدینه» به پذیرش آن شتافت و در اثر آن به وجود محمد مصطفى-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-آراسته شد، سپس «کوفه» به پذیرش آن شتافت و در اثر آن به وجود امیر مؤمنان-علیه السّلام-آراسته شد. بعد ولایت بر کوه‌ها عرضه شد و اولین کوه‌هایى که بدان اقرار کردند، ٣ کوه بودند: کوه عقیق، کوه فیروزه و کوه یاقوت، که در اثر اعتراف به آن، کوه‌هاى این جواهرات و این جواهرات، بهترین جواهرات گردیدند، سپس کوه‌هاى دیگر به پذیرش آن شتافتند و در اثر آن معدن طلا و نقره گردیدند و هر کوهى که بدان اعتراف نکرد و آن را نپذیرفت، بى‌حاصل گردید. نیز در این روز بود که ولایت بر آب‌ها عرضه شد و هر آبى که آن را پذیرفت، شیرین گردید و هر آبى که انکار کرد، شور و تلخ گردید و نیز بر گیاهان عرضه شد و هر گیاهى که آن را پذیرفت، شیرین و گوارا گردید و هر گیاه نپذیرفت، تلخ گردید، سپس بر پرندگان عرضه گردید و هر پرنده‌اى که آن را پذیرفت، صدایش بلند و رسا گردید و هر پرنده‌اى که آن را انکار کرد، لال و ناگویا گردید. مثل مؤمنان در پذیرش ولایت امیر مؤمنان در روز غدیر خم، همانند ماجراى سجده‌ى فرشتگان در برابر حضرت آدم-علیه السّلام-بود، چنان‌که مثل انکار ولایت امیر مؤمنان در روز غدیر همانند انکار ابلیس بود و در این روز بود که آیه‌ى اَلْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ؛ (امروز دین شما را کامل کردم.) نازل شد. خداوند هیچ پیامبرى را مبعوث نکرده مگر آنکه روز بعثت او در نزد او همانند روز غدیر بوده است و حرمت آن را شناسانده است، زیرا که وصىّ و جانشین بعد از آن پیامبر را در آن روز براى امت او تعیین کرده است.»
