جنگ با خدا

🍃علامه مصباح یزدی:

انسان می‏داند که باید پرواز کند؛ اما سنگ‏هایی که به پای ما بسته می‏شود، مانع از گام نهادن در راهی می‌شود که باید برویم. 

🌾وقتی از همان ابتدا فقط به دنبال چیزهایی رفتیم که از آن‌ها خوشمان می‌آمد، به آن‌ها عادت کردیم و با آن‌ها انس گرفتیم؛ این همان تعلقات قلبی و هواهای نفسانی است و کم کم کار انسان به جایی می‏رسد که همین هوای نفسانی معبود او می‌شود. این بیان قرآن است، نه شعر و خیال‌بافی: 

«أَ رَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواه»

کسی که هوای نفسش را خدای خود قرار می‏دهد، به هر طرف که می‌رود، خواست دلش را در نظر دارد. به جای این‌که بگوید چون خدا گفته، می‏گوید چون دلم می‏خواهد. اگر بگویند مگر خدا نگفته بود، می‌گوید: آری خدا گفت؛ من هم فهمیدم؛ اما دلم می‏خواست این‌گونه رفتار کنم.

این بالاترین عاملی است که سد راه انسان می‏شود، یعنی با این‌که می‏داند راه چیست و چاه کدام است، خودش را در چاه می‏اندازد و از راه منحرف می‏شود و نه تنها خودش منحرف می‏شود؛ بلکه دیگران را هم منحرف می‏کند و به دنبال خود به بی‌راهه می‏کشاند. 

◀این آدمیزاد با چنین جثه‌ای کوچک می‏تواند به چنین موقعیتی برسد؛ موقعیتی که معنایش این است که در مقابل خدای متعال می‌ایستد؛ شمشیر بلند می‏کند و می‌گوید: آمده‌ام به جنگ تو! جنگ با خدایی که دست، چشم و جان انسان از اوست.

۸۶/۱۱/۲۶

mesbahyazdi.ir/node/336