ورع

 اگر کسی این حقیقت ورع در او پیدا شده باشد ، قهراً این اصول سه گانه را هم خواهد داشت:

۱- با خدا معامله می کند و دیگر دنبال این نیست که از دیگران خرده گیری و ایراد گیری کند و از لغزشهای مردم در باره خودش نیز گذشت می کند زیرا اگر از خطاهای مردم نگذرد و وارد این میدانها شود ، خود را درگیر کرده است.لذا در این کشمکش ها وارد نمی شود و حاضر نیست که حقیقت معنا را فدای این مسایل نماید .

۲- بدی را با بدی جواب نمی دهد ، یعنی اصلاً سراغ این نمی رود که درباره آنها که از او بدگویی می کنند او نیز مقابله به مثل کند.

۳- مدح کننده و ذم کننده برای او مثل هم هستند . آیا به آن درجه از ورع رسیده اید که برایتان تفاوتی نکند کسی از شما تعریف کند یا بدگویی کند ؟ اگر شخصی نفس خود را تزکیه کرده باشد ، مدح و ذم برای او یکسان است زیرا او با مردم کاری ندارد همواره مراقب است که خدا او را ذم نکند {البته خود شخص هم نباید باعث شود که دیگران از او غیبت کنند و منشا غیبت شود} بنابراین اگر به این حالت رسیدی تورع از مکروه و مخالف در تو ایجاد شده چون اگر بخواهی با همین شخص درگیر شوی برخلاف ورع عمل کرده ای و این سه اصل مهم برای کشف ورع است.

آیت الله کمیلی خراسانی