نشانه جامعه مرده

✅ منطق ماشین دودی: معمای کودکی دوست نکته سنج استاد مطهری که در بزرگسالی حل شد!

🔹یکی از دوستان ما که مرد نکته سنجی است تعبیر بسیار لطیفی داشت. اسمش را گذاشته بود "منطق ماشین دودی"...

🔹می گفت وقتی بچه بودم منزلمان در حضرت عبدالعظیم بود و آن زمان قطار راه ‏آهن به صورت امروز نبود و فقط همین قطار تهران - شاه‏ عبدالعظیم بود. من می‏ دیدم که قطار وقتی در ایستگاه ایستاده بچه ‏ها دورش جمع می‏ شوند و آن را تماشا می ‏کنند و به زبان حال می‏ گویند ببین چه موجود عجیبی است! معلوم بود که یک احترام و عظمتی برای آن قائل هستند. تا قطار ایستاده بود با یک نظر تعظیم و تکریم و احترام و اعجاب به آن نگاه می ‏کردند. 

🔹کم‏ کم ساعت حرکت قطار می‏ رسید و قطار راه می‏ افتاد. همین‏ که راه می‏ افتاد بچه ‏ها می ‏دویدند، سنگ برمی‏ داشتند و قطار را مورد حمله قرار می‏ دادند. من تعجب می ‏کردم که اگر به این قطار باید سنگ زد چرا وقتی که ایستاده یک ریگ کوچک هم به آن نمی ‏زنند، و اگر باید برایش اعجاب قائل بود اعجابِ بیشتر در وقتی است که حرکت می ‏کند. 

🔹این معمّا برایم بود تا وقتی که بزرگ شدم و وارد اجتماع شدم. دیدم این قانون کلی زندگی ما ایرانیان است که هرکسی و هر چیزی تا وقتی که ساکن است مورد احترام است. تا ساکت است مورد تعظیم و تبجیل [به معنای احترام کردن] است، اما همین ‏که به راه افتاد و یک قدم برداشت نه تنها کسی کمکش نمی‏ کند بلکه سنگ است که به طرف او پرتاب می ‏شود.

 

🔹این نشانه یک جامعه مرده است، ولی یک جامعه زنده فقط برای کسانی احترام قائل است که متکلّم هستند نه ساکت، متحرّکند نه ساکن، باخبرترند نه بی ‏خبرتر.

📕 آیت الله مرتضی مطهری، احیای تفکر اسلامی، ص23

🔻عضویت در کانال بنیاد شهید مطهری👇

@motahari_ir